100 dagen leven in een camper. Een kijkje achter de schermen…

We posten en schrijven natuurlijk over alle geweldige die we meemaken en plaatsen die we bezoeken, maar daaromheen moeten we ook alle gewone dingen blijven doen. We kunnen  niet, zoals bijvoorbeeld wanneer je op vakantie bent, steeds maar uit eten gaan of dure accommodaties boeken.

Met deze blog wil ik je dan ook een kijkje gunnen in-ons-leven-onderweg. Eten, drinken, wassen, boodschappen doen. Onderhoud aan de auto. En naar de wc gaan, ja, dat moeten we ook. Het hoort allemaal bij ons dagelijks leven hier. Het is echt een kijkje achter de schermen. Dit is hoe het is om de eerste 100 dagen te hebben geleefd in ons nieuwe huis.

Zoals je weet zijn we nu al enkele maanden in Canada. We zullen hier nog plm. 2 maanden zijn en dan zakken we af via de Verenigde Staten naar Mexico. De zon achterna. We zullen dan in grote lijnen Midden Amerika doorkruisen en dan vervolgens de over steek wagen naar Zuid Amerika. De oversteek “wagen”, maar daarover meer als het zover is.

Aan het maken van deze reis zijn forse voorbereidingen voorafgegaan. We hebben visa nodig voor Canada en de VS, verzekeringen voor de auto en onszelf, je vertrek regelen uit Nederland en dat communiceren met allerlei instanties, huis leeg ruimen en overdragen, en ook als je weg bent uit Nederland houdt daar niet alles in een keer op. Ook dat moet allemaal worden na-geregeld en bijgehouden. Angelique, een vriendin van Marianne houdt de post bij, daar hebben we ons postadres en zij stuurt ons de post na. Via e-mail. Dankjewel Angelique.

Maar nu zijn we onderweg. Onze bus, een Mercedes Sprinter, (voor de liefhebber:  318CDI, L3H3, 4x4, V6, automaat) hadden we al een tijdje en kenden we ook al een beetje van korte vakantie-tjes in Nederland en Europa. Maar nu opeens is die bus ons huis. Een huis met 4-wiel-aandrijving en best veel techniek voor mij als leek. We hebben zonnepanelen, een watertank met 80 liter drinkwater, een vuil-watertank van 60 liter, een douche, boiler, toilet, gasfornuis etc. Overal verlichting, geluidsinstallaties, videoschermen etc. Als we vastzitten in de blubber hebben we de beschikking over een lier

en we hebben een compressor aan boord om banden te kunnen repareren of opnieuw op spanning brengen als we bijvoorbeeld met lage bandenspanning door het zand moeten. Omdat de bus 4300 kilo weegt hebben we groot rijbewijs nodig. Gelukkig hadden we dit al. In Afrika reden we met vrachtwagens.

Onderweg: We hebben natuurlijk dagelijks een plek nodig om te overnachten. Omdat we “zelfvoorzienend” zijn is dat meestal een “bushcamp”. We komen maar enkele keren per maand op een camping. Je mag hier in Canada op veel plaatsen wild-kamperen. Het Outdoor-leven is hier echt ingebakken. Op veel openbare plaatsen in de dorpen en steden kun je vers drinkwater innemen en je afvalwater dumpen. Veel kampeerplekken vinden we met de app I-Overlander. Het is een app op je telefoon die door veel overlanders wordt gebruikt om mooie overnachtingsplekken te vinden. Geloof me: we kamperen op de mooiste plekjes van de wereld; aan de rivier, aan het strand, op het randje van een klif, aan de voet van een berg.

Vaak staan we helemaal alleen, soms met een andere camper dat dan vaak weer leidt tot leuk contact en overdag en in de vroege avond locals die even langs komen om naar de zee te kijken, komen vissen of, vaak weet ik eigenlijk niet wat ze komen doen. Een rondje rijden en weer verder.

Douchen en de was doen. Om de was te doen maken we gebruik van een wasserette. We verzamelen onze vuile was  in de “badkamer” in de wasmand.  De was doen kan een reden zijn om een camping aan te doen maar je vindt ook veel wasserettes in de steden en dorpen. Het is dan even zoeken en rondkijken. Ook dan komt de I-Overlander App weer van pas. Op de camping gaat de was aan de lijn, in de stad in de droger. Douchen kunnen we in de bus, of erbuiten. We hebben ook een buiten-douche met koud en warm water. We plakken dan een magneet aan de buitenkant tegen de auto waaraan we de douche-kop hangen. We douchen ons niet elke dag. We hebben daarvoor te weinig water ter beschikking maar het is ook helemaal niet nodig. Maar ik beloof je, als we straks weer eens terug in Nederland komen zorgen we ervoor dat we niet stinken!

Op het eerste oog misschien iets minder fris, maar niet onbelangrijk: toiletbezoek of wat daarvoor doorgaat. Op de camping is het simpel. Je loopt naar het dichstbijzijnde toilet. Maar als we wild-kamperen bestaat die mogelijkheid niet. We hebben een toilet aan boord maar maken daarvan niet zoveel gebruik. Wel als er beren in de buurt zijn of ander ongerief. Op wild-kampeerplaatsen is de natuur je toilet en we willen daar zeer zorgvuldig mee omgaan. We ergeren ons dood aan rondslingerend wc-papier en dat gebruiken we dan ook nooit. We wassen onze billen met water. Hele volksstammen doen dat nog steeds en je zult allemaal de “houding” nog kennen uit de tijd dat we in Frankrijk kampeerden en naar de hurk-wc gingen. Velen gruwelen ervan, wij zweren erbij en het is schoon! Genoeg hierover.

Boodschappen doen en eten. Dat moet natuurlijk ook. We doen ongeveer 2 keer per week boodschappen. Het assortiment in de winkels (en dan vooral in de steden)  komt overeen met dat in Nederland. Wel veeeeeeeel chips en kant-en-klaar produkten. Diep bevroren vaak. En buiten struikel je over de Fast-Foodketens.  We hebben een flinke koelkast maar veel kan ook daarbuiten worden bewaard. Brood halen we als dat op is. We eten hier fabrieksbrood; dat is niet slecht, dikke sneden en erg voedzaam. En overal verkrijgbaar. We houden allebei van koken en hebben onze vaste kook-dagen. We maken van alles in onze keuken.

We hebben de beschikking over een 3-pits fornuis op gas. Goeie branders. We eten pasta, groenten-vlees-aardappelen, stoofschotels, we stoken vuur en dan bakken we vis of biefstuk.

Ook bakken we ons eigen brood

als dat zo uitkomt en Marianne is kampioen taart bakken: Appeltaart, blauwe-bessen vlaai…

Allemaal in de koekenpan. Dat gaat als een tierelier. (Nu zijn de bosbessen, hier Bleuets geheten rijp. Ze groeien aan kleine lage struikjes die eruit zien als een soort bodembedekker. Je gaat erin liggen en plukken maar. Ervan snoepen ook. Wie kookt wast niet af en zet geen koffie. Lekker duidelijk en makkelijk. Het ontbijt bestaat ’s morgens uit 2 sneeën brood met kaas en tomaat. En koffie. Veel koffie.

Bereikbaarheid. We hebben onze telefoons mee en ieder een kleine laptop. Daarmee kunnen we mailen, appen etc. Als we bereik hebben tenminste . En dat is lang niet altijd het geval. Soms meerdere dagen niet. Om van Wifi te kunnen gebruik maken zijn we afhankelijk van een camping, bezoekers centrum, museum etc. Maar om, in geval van nood, toch bereikbaar te zijn beschikken we over een Garmin satelliet apparaat met z.g. In-Reach technologie: maakt gebruik van satelliet telefoon netwerk. Via e- mail kunnen we, ook als er geen gsm bereik is, berichten versturen en ontvangen. Het ding  begint dan te piepen. Maar het apparaat komt ook goed van pas bij onze wandelingen: kent overal de weg en brengt ons altijd weer terug bij de bus.

Opbergruimte hebben we voldoende. Onze auto is hoog. 2.10 m. sta-hoogte en dat geeft veel ruimte. We hebben keukenkastjes waarin de levensmiddelen en kruidenierswaren zijn opgeborgen maar ook al onze keukenspullen zoals de koffiepot, filter, waterkoker en laden voor de pannen, borden, bestek, voorraad en groenten.  In de bus hebben we allebei een la voor onze dagelijkse kleren, ieder een kastje voor van-alles-nog-wat en in de opbergruimte onder het bed nog ieder een doos met kleren. Alles heeft een vaste plaats. Dan hebben we nog ruimte onder de bank en in de “grot” zoals we die noemen: een donker hol boven de cabine. We hebben een vast bed in de breedte. 1.50 m x 2.00 m. Ook daarboven weer kasten voor linnengoed etc. Onder het bed is ook nog ruimte voor het stoofje, houtskool, een kast voor de gasfles, gereedschap, zaag, bijl, schoenen en een paar kisten met nog-meer-van-alles-en-nog-wat (ook wat ik onderweg nog allemaal vind…). Allemaal te bereiken via de achterdeuren. De fietsendrager met ook de reservewielen daarop

gemonteerd (en intussen ook een schop, touw, waterslangen,kachelhout) is wegdraaibaar zodat de achterdeuren open kunnen. Vergeleken met vroeger leven we nu natuurlijk super klein. Maar als je het een beetje organiseert en gemotiveerd bent is het prima te doen. Je ruimt je spullen op en het is beter om niet van alles tegelijkertijd binnen te willen gaan doen.

Onderhoud bus. Ik vertelde je al dat we onze bus al een beetje kenden voor we vertrokken. Omdat het meeste al was ingebouwd weet ik niet hoe, waar en waarom alles op een bepaalde manier is aangesloten. Of hoe het elektrisch schema eruit ziet. Of, waar de zekeringen allemaal zitten bijvoorbeeld en waar ze van zijn. Gelukkig is er wel veel gelabeld. Mazzel is dat alles door de bouwer wel deskundig en volgens de voorschriften is aangelegd, maar een tekeningetje of eenvoudig schema zou wel fijn zijn geweest. Ik “pruts” graag en ik moet zeggen dat ik het helemaal niet erg vind als er iets kapot gaat. Heerlijk vind ik dat en ga lekker aan de slag. Haakje hier, oogje zus, schroefje zo, touwtje daar en rijden maar. Ook bandenwissel verdient aandacht. Omdat onze auto vier-wielaandrijving heeft is het belangrijk dat de voor en achterbanden gelijkmatig slijten. Banden gaan dan om de 7.500 km van voor naar achter en van links naar rechts. Ook de (2) reservewielen doen mee. Niet is dit alleen beter voor de aandrijving maar op deze wijze gaan je banden ook veel langer mee.  In de loop van de volgende week komen we in Quebec-City. Bijna alle auto’s hier rijden op benzine. Ook de bussen zoals die van ons, de SUV’s, pick-ups en grote personenauto’s. Van Diesel hebben ze hier geen verstand en willen eigenlijk ook niet aan je auto werken, of zelfs kijken als je een vraag hebt. In Quebec straks is een Mercedes-garage met hopelijk de kennis in huis. De auto heeft een beurt nodig: alle vloeistoffen controleren, algehele controle op lekkages, remmen, filters, ophanging etc. We besteden hier veel aandacht aan. Het huis moet immers wel blijven rollen. Ook willen we kijken of we onze zonnepanelen-set kunnen uitbreiden. We hebben soms behoefte aan iets meer stroom. Als het warm is neemt de koelkast flink stroom af en moeten we vaker dan ons lief is aan de stekker.

We gebruiken de fietsen veel minder als ik tevoren bedacht had.

Om verschillende redenen: er zijn hier domweg maar heel weinig wegen. In Nederland kun je kiezen -uit 10 mogelijkheden of meer- hoe je van het ene drup naar het andere fietst. Hier niet. Er is 1 weg; de Highway. En dan natuurlijk de hoogteverschillen. Het is tot nu toe een groot Berg en Dal hier. En niet mis hoor. Hellingen -en afdalingen- van 15 % zijn hier heel gewoon.

Tsja, en verder? We reizen maar door en komen goed in ons ritme. Het wordt steeds meer je leven. Ons tempo ligt niet hoog maar de drive “om verder te gaan” is ook sterk. We hebben nog steeds regelmatig contact met de locals. Gister nog: we zochten een kampeerplek en vroegen aan iemand (die al in zijn tuin stond te zwaaien) of de afrit naar de rivier zijn eigendom was. Ja dat was zo, maar we moesten bij hem in de tuin komen staan. Later op de avond nodigde hij ons uit en zaten we gezellig in de “Gazebeau”(soort tuinhuisje van vliegengaas) met een vuurtje samen met zijn vrouw. Hier wordt frans gesproken, maar wel op zijn Quebecs. Een zwaar dialekt met woorden die in de Franse vocabulaire echt niet voorkomen.  Mevrouw wilde ons een brood aanbieden maar Marianne had wel tijd nodig om dat te begrijpen. Ze had het over “un Pijn”. Wij kennen dat als un Pain. We hebben er een lichtje achtergelaten. Ooit een kerstkadootje van Garage Cortenbach uit Neer.   

Tot zover maar weer deze keer. Het is nu half 10. Dan is het voor ons mooi geweest. Tegen deze tijd vallen we om van de slaap. We hopen dat het met jullie allemaal goed gaat. Het is warm geweest  in Nederland hebben we begrepen. We wensen je een mooie nazomer. Zelf was ik altijd erg gecharmeerd van de augustus-maand in Nederland. Vooral de ochtenden, als ik om half acht de krant  uit de brievenbus haalde, vond ik prachtig. En nu hangen de vlaggen op de kop; zelf zou ik voor de groene boerenzakdoek gaan.

Natuurlijk ook een warme groet van Marianne.

Bert.