Labrador

De laatste week in New Foundland is geweest, ik heb genoten op "the big rock". Op het noordelijkste punt zijn we naar een historic site geweest in L' Anse aux Meadows; een Viking nederzetting (Unesco World Heritage). Mooi museum tegen een rots gebouwd in een prachtige omgeving aan de kust, waar Noorse zeelui in de 11e eeuw aan wal zijn gekomen en handel hebben gedreven met de plaatstelijke aboriginals. Er was ook een nederzetting buiten nagebouwd en een fraaie wandelroute met info borden. Een grappig uithangbord deed me aan Beesel denken..

De Canadese parken zijn trouwens vaak erg goed uitgerust met allerlei infoborden en met veel personeel. Wij denken weleens dat minstens de halve bevolking voor de overheid werkt!

Doorgereden langs de kust na deze culturele bagage tot ons te hebben genomen richting st Barbe waar de ferry vertrekt naar Labrador.

Een seniorticket (jaja) nog geen 10 canadese dollar, dus voor een schijntje de Street of Belle Isle over en 1 walvis gespot. De overtocht van anderhalf uur verliep rustig kabbelend, terwijl het daar blijkbaar kan spoken. Lekker op het dek, beetje koekeloeren in de hoop op een walvis met onze snuit in de zon.

Aangemeerd in Blanc Sablon (provincie Quebec) en dan kun je rechts af of links af. Links af is Quebec, 1 weg van, denk ik 25 km en 3 dorpen aan de kust en dan houdt het op (einde weg einde bewoonde wereld). Wij gaan rechts en na 25 km zijn we Quebec weer uit en in Labrador. Yes, dat sprak al enige tijd tot mijn verbeelding! We hebben gereden tot L'Anse-Amour, waar de hoogste vuurtoren staat (van?). Hier naar boven geweest met uitleg en natuurlijk een mooi uitzicht. Toen we beneden kwamen en terug naar de bus liepen.... zagen we een walvis! Toen nog een en nog een, gewoon vanaf de kant. Eerst zijn er bellen in het water dan een fonteintje, geluid van een diepe zucht, zijn rug is te zien en soms de staart. Dat is het summum. Ik heb er ook eentje uit het water zien komen met een draai boven water!  Showman. We liepen langs de kant mee, over stenen en  struikelend en blijven kijken. Maar we konden ze niet bijhouden. Gelukkig bij een uitsteeksel in de kust draaiden ze weer om en wij ook.... De bus opgehaald en een eindje voorbij de vuurtoren ons kamp opgeslagen. En maar kijken. Tegelijkertijd was het (zoals erg vaak) een erg mooie plek. Hoe goed wil je je uitzicht hebben!

Dag daarna, nog wat euforisch, regen. En wat ongerustheid mbt de auto, die naar diesel rook met zwarte rook uit de uitlaat... Toch even bij een garage  (werkplaats) langs geweest. Want de volgende dag, vanaf Mary's Harbour is het een lange weg van ruim 450 km lang tot het volgende dorp. Zonder afslagen. Ziet er grappig uit op de navigatie: "na 465 km rechtsaf". Garages zijn gesloten op zaterdag maar er waren mensen aan het werk die meer dan bereidwillig de computer uitlazen. Niks aan de hand, kon het niet verklaren maar er waren geen mensen in een straal van 1000 km die iets van een diesel motor afwisten. Wij besluiiten door te gaan, alles lijkt oke. Gelukkig bleek later toen Bert internet had geraadpleegd dat het een zelfreinigend iets van het roetfilter is.

We kamperen telkens wild, van de week stonden we bij het begin van een wandelpad op de parking. Daar is dan ook vaak een picknickbank en een prullenbak. Er zijn veel hikingtrails. Helaas vaak kort. We stonden onderaan het pad "Tracey Hill" in Red Bay (ooit de grootste walvishaven ter wereld). Na het eten was het droog en wij de hill op. Bleken na een kort slingerpad 689 treden omhoog te zijn! Leuk om te doen en mooi om te zien. De dag ervoor waren we in het museum van Red Bay geweest en op een klein eilandje voor de kust waar de walvisvangst van destijds werd uitgelegd. Onderandere vanwege de nederlanders is de handel in Red Bay ter ziele gegaan. Zij concureerden te sterk met hun vangst uit Spitsbergen. Weer wat geleerd. En door, verder onderweg. De eerste paar dagen veel regen en veel muggen. Er is dan ook erg veel water: rivieren, vennen, moerasachtige gebieden met heel veel bomen van dennen, conifeerachtigen tot struiken en loofbomen met ertussen door keien, rotsen. Zo ruimtelijk, met geen mens, geen huis....

Maar wel een beer. De eerste die we gezien hebben en die stak de weg over, rustig aan en goed in beeld. Wow

Nu zijn we in het hart van Labrador, in Happy Valley- Goose Bay (oorspronkelijk 2 dorpen en nu 1). Met wifi voor de plaatstelijke VVV (in Canada aangeduid met een levengroot ?) aan het schrijven in deze blog. De supermarkt heeft een enorm aanbod, vergeleken met New Foundland. Veder grotere huizen en het lijkt welvarender. Maar de hoeveeheid mensen is op 1 hand te tellen in "the big land".

Nog even leuk om te vertellen is dat we een soort vakantie-tje hebben geregeld. Zie foto van de plattegrond

. In het noorden van Labrador lopen geen wegen en zijn de dorpen aan de kust alleen via het water of de lucht te bereiken. Toen leek het ons leuk om  daar eens te gaan klijken en hoe dat aan te pakken. Er vertrekt iedere zondag een boot vanuit Happy Valley-Goose Bay en doet er 3 dagen over om de 6 dorpen aan te doen met als laatste plaats Nain. Net als bij een cruise mag je in de dorpen van de boot af en wordt er lading gelost.  We hebben  een hut voor ons 2  geboekt en de bus blijft hier op de wal. Terug gaan we met het vliegtuig, die doet ook al die dorpen aan, dus in de twee uur durende vlucht dalen en stijgen we 7 keer. En zien het tripje, kust en land van boven! We blijven een dag in Nain na aankomst van de boot en verblijven dan een nacht in het enige hotel dat er is. Lekker makkelijk boeken en de creditcard doet de rest.....Voelt echt als een vakantie.                                    Vandaag is het woensdag, gisteren hebben we dit idee geregeld  in de haven en op het vliegveld. Nu hebben we een paar dagen "niks" tot het zondag is, tussen 8 en 11 worden we verwacht op de boot.   

tot kijk, xxx Marianne, en van Bert natuurlijk